Degisim... (ama Kafka'ninki kadar da degil)

Neredeyse yarisi gecti. Hayatimda cok bir degisiklik var mi? Henuz pek degil. Sikayetci miyim? Hayir, asla! Aksine bu surecin 9 ay olmasi (tibbi hesap 40 hafta, neredeyse 10 ay) cok muhtesem bir seymis. Kedilerin dusunceleri varsa eger, nasil hamilelige adapte olup da doguruyorlar anlamiyorum. Gerci onlarin catlak, kilo, hormonal degisimler, dogum sonrasi psikozlar gibi dertleri de yoktur her halde. Kediler 1- Insan kadinlar 0...

Evet, surecin yavas ilerlemesi guzelmis. Zaten ilk yarisinda cok da bir degisiklik yokmus. Yalniz 17-18. hafta civari cok tuhaf bir sey oldu. Birden karnim ileri dogru cikmaya basladi, gunden gune buyuyor. 3 gun once ise giydigim fermuarli montumun onunu kapatamadim hafta sonu... Sadece 3 gunde mi oldu bu? Yine de karnin buyumesi -simdilik- keyifli. En azindan o ergen bedeni, garson boy gibi sacma ara bedenden cikiyorum :) 1 ay once hamile gibi gorunmeyip eski kiyafetlerime de sigamadigimda ne bicimsiz bir ara beden bu diye saskindim... Simdi hamile kiyafetlerine dogru gidiyorum ama hala bu yolda bir alisveris yapmis degilim.

Ayrica karnim buyudukce Xavier daha da mutlu oluyor. Bu degisim, benden cok ona yaradi!

Simdi aklima gelen birkac ara baslik...

Tadini cikar, dedikleri...

Nihayet anladim! Bu herkesin hamilelik harika bir donem, tadini cikar, demesinin sebebini cozdum! Bu laflari edenler hep ya yeni dogum yapmis ya da kucuk cocugu olan kadinlar. Haliyle onlar sonraki adimi bildiklerinden (uykusuz geceler, delirme sinirlari, kusmuklu yakalar, ev-is-annelik ucgeni, vs...) simdi hamileliklerini sakin ve eglenceli bir donem olarak hatirliyorlar! Bu sekilde onlari anlayip hak verebilirim. Ne safmisim, ben de hamilelikte kacirdigim bir seyler var saniyordum!

Takvim: 19. hafta

Artik zaman neredeyse geldi. Haftalardir bunu bekliyordum, sanirim dun ilk defa bebegi hissetim. Ama iste bilmedigin bir sey gerceklesince cok da anlamiyorsun. Karin agrisi desen degil, tekme desen o da degil... Sonra bugun daha az ama yeniden benzer sekilde gelen o his... Bakalim onumuzdeki gunler nasil hisler getirecek...

Okumak

Bazi kadinlar hamileliklerinde kitap okuyamadiklarini, konsantrasyon problemi yasadiklarini anlatir. Bende tam tersi, keske daha cok vaktim olsa butun gun kitap okusam! Hala ogleden sonralari uykuyla savasiyorum ama evde oldugum zamanlarda ve otobuste okumayi iple cekiyorum. Su an elimde 2 kitap var ve ikisinden de acayip keyif aliyorum.

Ilki, Ayse Oner'in kitabi- belki de hamilelik uzerine aradigim kitap. Yariladim ve oldukca faydali oldugunu gordum. Nefes egzsersizlerinin onemi ozellikle belirtiliyor. Bir de dogum oncesi masajin faydasi, dogum sirasinda alinabilecek destek... Bu masaj olayini Xavier'in ogrenmesi sart!!

Okudugum diger kitap Ece Temelkuran'in son kitabi, ikinci romani... Ne iyi oldu boyle bir roman, icinde kayboldum...

Hamilelere Bridget Jones iccamasiri...

Yurt disinda Mother Care ve bircok markanin gayet normal hamile iccamasiri koleksiyonlari var... Ama niyeyse Istanbul magazalarinda pek bir sey yok! Turkiye'de de internet satisi olan cok guzel urunler var ama ben bile kendi bedenimi taniyamazken nasil online alisveris yaparim? Ozellikle ust grupta rahat, sikmayan, telsiz sutyen oneriliyor ama gel de Istanbul'da normal iccamasiri bul! Emzirme camasirlari oldukca yaygin ama onlari da hamileligin son haftalarinda almali (gercek emzirme bedenine ulasinca!!) Hamile camasiri diye ararsaniz karsiniza cikacak beyaz babaanne camasirlarina ya da Bridget Jones koleksiyonlarina hazir olun... Ayni sekilde karin kismi genis, sikmayan kulotlu coraplar ozellikle su kis gunlerinde cok onemli ama bulmak kolay degil.

He bir de 'hamile giyimi pazari' var. Ne alacak olursaniz olun, kiyafetin onune 'hamile' sozcugu gelmisse %30 daha fazla odemeye hazirlikli olun!

Ruyalar... ruyalar...

Hamilelikte tuhaf ruyalar oldukca yayginmis. Hic bilmediginiz bir maceraya atilmisken bilincaltinizin komplo senaryolari uretmesi cok dogal olmali. Anlayacaginiz uzere, ruyadan kastim kotu ruyalar veya kabuslar. Ilkini 3 hafta once gordum ve 2 gun kendime gelemedim. Ikincisini ise dun gece... O kadar korkunc degildi ama hep bir endise var, kendimi cozmeye calisiyorum. Genel olarak cok rahat hissetmeme/oyle oldugumu dusunmeme ragmen demek ki icten ice ben de o endiseleri tasiyorum: Bu isi becerebilecek miyim, bebege gercekten iyi bakabilecek miyim, yeterince bilgi ve donanima sahip miyim... Uzar gider bu endiseler ama bilincli yanim "Milyarlarca kadin bu isi kivirdiysa, sen de kivirabilirsin!" diyor.

Belki de henuz 'anne' olacagimi cok idrak edemedigim icin bu ruyalar, bana gercegi hatirlatiyor. Bebegi cok sevecegimi biliyorum ama anne olacagim fikri hala cok yabanci...

----------------------------------

Xavier karnimla Fransizca konusmaya basladi bile. Bebek de duymaya basliyor bugunlerde. Benim pek aklima gelmiyor konusmak, akil edemiyorum boyle seyleri. Ama bol bol guluyorum bugunlerde, neseliyim, yorgun olmadigim zamanlarda yaptigim her seyden keyif aliyorum! Eminim bu da iyi geliyordur ona...