- Pardon, bu bebek kimin?

Espri yapiyordum... Theo'nun saclarinin rengi acilmaya baslamisti ve ben "Parkta goren, beni bakicisi sanacak!" diyordum, herkes guluyordu.

Sonra ilk vukuatimiz gerceklesti. Theo 2 aylik falandi, Bettina ile asansore bindik, ofisine cikiyoruz ama bebek arabasini kesinlikle ben tutuyorum! Bizden sonra binen adam Bettina'ya sordu...
- Kac aylik?
Ben cevapladim:
- 2 aylik olacak yakinda.
Adam Bettina'ya bakarak sordu
- Kiz mi erkek mi?
Bettina saskin, hic konusmuyor. Ben atladim:
- Erkek.
Adam saskinlikla beraber neredeyse kizgin:
- Yahu kim bu bebegin annesi?
Biz tutulduk kaldik... Ama tabii Bettina Alman; uzun boylu, acik tenli, gayet Avrupali. Adam Theo'nun benim bebegim olabilecegini asla dusunemezdi...

...

Ve bugun... Kadinin biri yolda beni durdurdu. Theo kanguruda, gogsumde asili, ceketinin kapusonu kafasinda yani nispeten gizlenmis. Neyse tum bu saklanmaya ragmen kadin bizi durdurup su soruyu sordu:
- Pardon kimin bu bebek, sizin mi?
Nasil cevap verilir bu soruya?
(Hayir az once bir kadinin kucagindan asirdim! / Hayir ama benim sarisin bir kiz kardesim var, onun bebegi bu... / Hayir, uvey annesiyim.)

Galiba benim aylar once yaptigim saka gercek oldu!