Fark ettim ki ozel hayatima fazla dalmisim, disarda olmanin getirdigi bakis acisiyla yazmak istedigim cogu seyi atlamisim. Madem online gunce tutuyorum, gozlemlerimi kaydetme zamani simdi. Istanbul'a gitmeden once basladigim yazimi ancak yayinliyorum.
Harika gecen Istanbul hafta sonunun yazisi ve fotograflar yakinda... Diger seyahatlere donup onlari da yazacagim. Bircok konu basligi var. Buyrun, bu ilki...
Once Dink cinayetiyle sallandi ulkem, ardindan cumhuriyet mitingleri, 1 Mayis'ta yasananlar. Cok hareketli birkac aya sahne oldu Istanbul. Peki disarida nasildi bu?
Hep savundum, hala arkasinda duruyorum, Hrant Dink cenazesinde halk o katilimi gostermeseydi barbar Turkler'in Ermeni nefreti olacakti bu cinayet. Sonrasinda yok sloganlar tartisildi, yok ulke bolunmeye gidiyor dendi, perde arkasinda cok ciddi iddialar olsa da iste gundemden dustu gitti...
Sonra cumhuriyet mitingleri. Apolitik bir toplumun korkuyla titremesi olarak gormek hata olmaz herhalde. Dun bir Avustralyali arkadasla konusuyorduk, gecen ay Istanbul'a tatile gitmisti. Buyulenmis bir sekilde anlatti gezdigi yerleri ve sonra gundelik yasam, modernite, islam ve laiklige geldi konu. Onun izlenimlerini dinlemek benim icin keyifliydi. Ama soylemeden edemedim, ben cok da umitli degilim secimlerden...
Caglayan ve Gundogdu mitinglerinde olmayi gercekten cok cok isterdim (bir yanim hala Izmirli galiba...) 10 Kasim'lar disinda hic bu kadar Ataturkcu soylemlerle karsilasmamistik yillardir. Ulkede kaos, tedirginlik, yasal karmasalar ve Tayyip Erdogan'in imaji hakkinda yazilanlar...
Turk basini ve Erdogan taraftarlari nediyorlar cokca? "Erdogan karizmatik bir lider." "Avrupa'da bir imaji var ve bizi iyi temsil ediyor."
Buna karsin, ben cok nacizane deneyimlerimi aktarmak istiyorum. Bilimsel bir arastirma degil, bir orneklem uzerinden ulasilmis sonuc degil... Son derece oznel.
1 yildan fazla zamandir Avrupa'da yasiyorum. Ingilizler'le kaliyorum, arkadaslarimin hepsi ve sevgilim Avrupali. Ingiliz basininin genel tavri Erdogan hakkinda olumlu gibi duruyor ama her seferinde altini ciziyorlar, islami yonu agir basan bir lider ve bu tedirgin edici... Simdiki hukumeti ekonomi ve enflasyonun biraz daha iyiye gitmesi nedeniyle tutuyorlar. Bir de demokrasi karsisinda orduyu tehlike olarak gordukleri icin hukumetten yanalar. Evet biz de askerden korkuyoruz, son gunlerde yasanan darbe calkantilari urkutucu ama bir yandan da ordu degil mi laikligin bekcisi ve Ataturk'un savunucusu? Avrupa bunu goremiyor, madem halk demokratik bir sekilde secti, bu budur onlara gore.
Asil alti cizilecek nokta ise gazetelerin her seferinde vurguladigi Erdogan istikrarli ama islami yonu guclu imaji... Burdan baska bir konuya sicramak gerekiyor, islamiyet ve din korkusu...
DIN KORKUSU
Protestan Hiristiyan bir ulkede yasiyorum. Birkac yuzyil once Kral 8. Henry'nin baska bir kadina asik olmasi ama karisini da bosayamama durumundan ulkeyi katolik mezhepten koparmis, Church of England'i kurarak dini otorite kendisi olmus, bosanmayi mesru kilmis.
Church of England var guya ama kimse kiliseye gitmez hatta kendilerini hiristiyan olarak tanimlamazlar da. Ailem hiristiyandir ama ben hicbir seye inanmiyorum... derler laf arasinda. Christmas ve Easter geleneksel bayramlardir, cocuklar yumurta avina cikar, bir suru hediyeler alinir, kimse Isa'yi anmaz bile...
Boyle bir ulkede, hele 11 Eylul ve gecen yazki Heatrow olaylarindan sonra din ve islamiyet hic de oyle bizim ulkemizdeki gibi sevgi, saygi, hosgoru tabaninda algilanmiyor. Ozgurlukler dini olarak gormuyorlar islamiyeti.
Iste bu noktada Turkiye'nin basbakani ilimli gorunuyor, ekonomi ve demokrasi iyiye gidiyor (bu onlarin gorusu!) ama dindar bir basbakan ve bu korkutucu...
INGILTERE'DE MUSLUMANLAR
Rakamsal olarak cok emin degilim ama sanirim ulkenin 1/3'u musluman. Musluman diyince biz Turkiye'den otesini cok dusunemeyiz. Bir Arap imaji vardir kafamizda. Ama burada Araplar ve ozellikle Afrikali muslumanlar oldukca buyuk community'ler. Londra'da Istanbul'da gordugunuzden daha cok carsafli ve peceli kadin gorursunuz. Sabah otobuste islami ozel okullarina giden ogrencileri gorursunuz, 7-8 yaslarindaki kucucuk kizlar siki sikiya baglanmis esarplariyla -oysa biz mukellefligin daha gec yasta geldigini dinen biliyoruz- etrafinizdadir. Din onlarin secimi degildir, aile gelenekleri, korumak zorunda olduklari bir kederdir benim gozumde, onlar adina.
Ve cok yaygin bir soylemle bitirmeli yazi dizimin ilk bolumunu. Ingilizler sozlerine "Irkci degilim ama..." diye baslayip soyle devam ediyorlar, "Butun muslumanlar terorist diyemem ama butun teroristler musluman." Bu, soylemin yumusak versiyonu, bir de "Butun teroristler muslumansa, butun muslumanlar da terorist diyebiliriz." dendigini duydu kulaklarim, farkli cevrelerde, defalarca. Simdi gelin de bu acidan bakin basbakanimizin ilimli islam politikasinin nasil algilanacagina...
Dedim ya cok nacizane...
