Subat geldi

Theom, benim boncugum... Bu yazi direkt sana yazilmali.

Sen henuz aylari bilmiyorsun ama Subat geldi. Annecik ise donuyor, buyuk ihtimalle bunu da bir sure anlamayacaksin. Once aaa anne nerede, sonra anne bir yere gidiyor, daha sonra anne gitme... ve nihayet anne neden gidiyorsun?.. Gidiyorum cunku hepimiz icin boylesinin daha iyi olacagina inanmak istiyorum. Senin egitimin, sana daha iyi bir gelecek icin falan degil, baban ve ben boyle bir dunyaya inandigimiz icin ve hepimiz icin... Neyse, bu yazinin amaci seninle gecen 7 ayimizdan azicik bahsetmek.

Hatirlayabildigim hayatimda bugune kadar kimseyle 24 saat boyunca birlikte olup bu kadar zaman gecirmedim. Benim de senin bebeklik caginda olup ananenle gecirdigim zaman var elbette ama hatirlamiyorum. Hatirlayabildigim sadece seninle olan zamanlar... Ve ne yazik ki bu zamani da sen hatirlayamayacaksin.

Bazen belki de boylesi daha iyi, diyorum. Sacma sapan sakalarimi hatirlamayacaksin!! :) Peki seninle oynadigimiz oyunlar, kahkahalarimiz?.. Son uc aydir mutlulugunu gulucuklerle ifade ediyorsun ve gulumsediginde hayatimi guzellestiriyorsun. Son gunlerde aksamustu gokyuzunun renkleri degisirken mutfak caminin onune geciyoruz birlikte ve sen kilisenin catisindaki martilari hayranlikla izliyorsun. Ben kokunu depolamaya calisiyorum o anlarda. Ah olmuyor... Fotograflarin yanimda olacak da o kokunu nasil depolayacagim bilemiyorum...

Seni cok emin ellere birakiyorum, o sorun degil de ozleminle nasil basa cikacagim? Sen her gun yeni seyler kesfederken yaninda olamama fikri beni kahrediyor. Mesela iki gundur ellerinle gel isareti yapmaya calisiyorsun. Yeni olan her seyle havalara ucuyoruz. Peki bundan sonra nasil olacak...

Bu 7 ay hayatimin en dolu zamaniydi. Her animiz aksiyon doluydu :) Istanbul'un altini ustune getirdik, Bogaz'da, Moda sahillerinde, Buyukada'da, parklarda gezdik, arkadasim olan teyzelerinle bulustuk, kafelerde arka masalarla flort ettin omuzumun ustunden... Ve asla kendimden beklemeyecegim yeteneklerimi kesfettim. Mesela asla sarki soyleyemezdim eskiden, simdi seninle sarki soylerken sesimden utanmiyorum, sokaklarda sarki soyleyebiliyorum. Ne guzel! Ayrica sag elimi asla kullanamazdim. Once sen surekli omuzumda oldugun icin sag elimle notlar almaya, senin emme ve uyku saatlerini yazmaya basladim. Sen buyudun, kucagima oturdun; ben bir yandan sag elimle yemek yer oldum. Vaaay be, dedim. Simdi bazen sag elimle seni besliyorum. Buna hala inanamiyorum...

Boncugum benim... kuzum... Zor olacak ama alisacagiz. Birlikte oldugumuz her an dunyanin en mutlu insanlari olacagiz yine. Hayatimda olman, bizlere gelmen zaten en buyuk talih. Bunu hic unutmadan buyuyecegiz seninle.