Bu "uzaklara bakan kadin" isimli fotograf, likit zamanimdan. Londra'da cok yeniyim. Mart 2006...
kendim uzerine teorem 1, mart 2006:
Likidim ben! Bulundugum kabin seklini aliyorum. Hangi arada oldu bilmem, sivilasmisim ben. Yabanciliklar yok. Sehirler sadece fon. Ben her yerde ayniyim.
kendim uzerine teorem 2, eylul 2006:
Hayaletim ben! Seffafim. Insanlar icimden geciyor, ben duvarlardan. Nesnelere, kisilere, konulara etkisiz elemanim. Duydugum cogu dili bilmiyorum. Konusuyorlar, keyif aliyorlar, ben hic orada degilim. Yeterince sikiciyim zaten, bayagiyim, butun kusurlarimi kendimle her yere tasiyorum. Sanirim ben hep -ora-dayim, -bura-da olamiyorum.
4 comments:
sen hicbir zaman seffaf degilsin, etkisiz eleman hic degilsin. Cunku bir cok insanin hayatinda inanilmaz degisklikler yapma gucune sahipsin. Sen olmayinca seni taniyan herkes hep eksik. Sen oldugun zaman ise dunya daha guzel, olaylara bakis daha farkli. Seni ozluyorum, soylemek ne anlam ifade eder bilmiyorum ama senin sadece Istanbul'da olman bile yeterince guzeldi, ne kadar az gorussek de. Seni cok seviyorum ben :)
Zaman zaman boyle guzel dokunuslar lazim ruhlarimiza... Gunumu guzellestirdin, iyi ki varsin Murat!
ve tanrı londranın çok çirkin olduğunu düşünüp
nesliyi yarattı
Hayat ne ki maskeli balonun ta kendisi değil mi? Katılanların yüzünde bir basit gülümseme. Sen ne kadar şanslısın ki maskelerin arkasını görebilme gücün var.Maskesizlerde hep senin yanında buna emin olabilirsin. Lanet Londra çöker insanın omuzlarına, mutsuz eder. Her sabah uyandığında salla küfrün en sağlamını o şehre, sen maskelilerden de Londra'dan güçlüsün...
Hakan
Post a Comment